تماشای پرندگان مهاجر در تالاب کشف‌رود 
امیریه ۳۷ شهر چهار‌هزارنفری 
کوچه ارتش‌نشین‌ها از ۲۰ سال قبل مسکونی شد
حدود بیست‌سال قبل بود که نیروی زمینی ارتش در شهر مشهد اینجا زمین‌هایی را خریداری کرد و برای ساخت به پیمانکار سپرد. حدود چهارسال طول کشید تا خانه‌ها ساخته شود.
سر کوچه مجتمع مسکونی «امید» است؛ کمی جلوتر هم ساختمان پلاک ۲۴. درِ هر کدام از این دو ساختمان را اگر بزنیم یا وارد برخی کوچه‌های فرعی شویم و سراغ ساکنان قدیمی را بگیریم، با ارتشی‌های بازنشسته روبه‌رو می‌شویم که حداقل پانزده‌سال است در این معبر ساکن هستند. کوچه آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی ۱۲ حدود بیست‌سال پیش شکل گرفت و اولین ساکنان، کادر نیروی زمینی و هوایی ارتش بودند، نیرو‌هایی که اکنون همگی بازنشسته شده‌اند.
صاحب‌خانه شدن بعد از سال‌ها خدمت
مهدی افخمی‌راد یکی از ارتشی‌های بازنشسته است که در این معبر ساکن است. او توضیح می‌دهد: حدود بیست‌سال قبل بود که نیروی زمینی ارتش در شهر مشهد اینجا زمین‌هایی را خریداری کرد و برای ساخت به پیمانکار سپرد. حدود چهارسال طول کشید تا خانه‌ها ساخته شود. شکر خدا آن زمان من و تعداد زیادی از همکارانم با پرداخت مبالغی که شرایطش برای ما مناسب بود، صاحب خانه شدیم.
سروان بازنشسته ارتش ادامه می‌دهد: البته قبل‌تر هم ساختمان‌های دیگری توسط ارتش بنا شده بود و همکاران دیگری از نیروی هوایی و نیروی زمینی در این کوچه ساکن شده بودند. اگر اشتباه نکنم الان چهار یا پنج‌ساختمان در این کوچه هست که ارتشی‌ها اولین ساکنان آن بود‌ه‌اند. البته همه این ساکنان هم بازنشسته هستند و در گذر زمان خیلی‌ها هم از اینجا رفتند.
منصور سیامکی از دیگر شهروندان ساکن این معبر است که درباره روز‌های سکونت ارتشی‌ها در این معبر و چند ساختمان آن می‌گوید: اواسط دهه۸۰ تعداد ما زیاد بود و سرویس مشترک برای رفتن به سر کار داشتیم، اما بعدتر مدام تعداد ما کم شد و همکارانم به نقاط مختلف شهر یا برای مأموریت به شهر‌های دیگر رفتند و همان‌جا ساکن شدند.
سال ۱۳۸۳ امید رویید
درمیان ساختمان‌هایی که نیرو‌های ارتش جمهوری اسلامی در آن‌ها ساکن شده‌اند، مجتمع مسکونی «امید» عمر بیشتری دارد و ساخت آن به سال ۱۳۸۳ برمی‌گردد. در آن زمان، کادر نیروی زمینی و هوایی ارتش در این مجتمع بیست‌و‌چهارواحدی ساکن شدند و البته به مرور زمان بسیاری از آن‌ها این مجموعه را ترک کردند و راهی نقاط دیگر شهر شدند.
علی‌اصغر نیک‌پی از اولین ساکنان این ساختمان است که به قول خودش دوست ندارد از این محله دل بکند.او می‌گوید: درست است که در زمان ساخت این ساختمان، اینجا محله آباد و امنی برای زندگی نبود، اما همه ما می‌دانستیم که آینده خوبی دارد؛ به همین‌دلیل وقتی صاحب خانه شدیم، خانوادگی از این موضوع خوشحال بودیم. یادش به‌خیر؛ روز‌های آغاز سکونت در اینجا بعد از سال‌ها خدمت در ارتش بسیار شیرین بود.
آقای نیک‌پی مرد سبز این معبر هم است. او در طول هفته به درختان و فضای سبز رسیدگی و آن‌ها را آبیاری می‌کند. درهمین‌راستا درخواستی هم از شهرداری دارد؛ «این کوچه با این جمعیت باید زیباتر و سرسبزتر باشد. اگر من به این درختان رسیدگی نکنم، خشک میشود. تقاضا داریم در این کوچه که بخشی از هویت ماست، به فضای سبز رسیدگی بیشتری شود.»
لینک کوتاه
روایات مشابه
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
